Sposoby pobierania opłat za korzystanie z automatów telefonicznych – zestawienie

data publikacji: 20 marca A.D. 2023

---

1.     Monety

Pierwsza i najczęściej używana metoda opłacania połączeń. W Polsce w użyciu od pojawienia się automatów (tj. od pocz. XX w.) aż do początku lat 90. XX w. Przywrócona pod koniec lat 90. wraz z pojawieniem się telefonii prywatnych.

 

Zalety:

• brak konieczności wykonywania żadnych dodatkowych czynności w celu skorzystania z automatu – większość ludzi nosi monety przy sobie;

 

Wady:

• mało wygodne w użyciu – przy dłuższej rozmowie trzeba dorzucać monety, trzeba też uważać na nominały, ponieważ automaty nie wydają reszty;
• konieczność częstego opróżniania szkatuł automatów z przychodu;
• duża awaryjność – wiele elementów mechanicznych;
• możliwość kradzieży szkatuły;

---

2.     Żetony

Stanowią zastępstwo dla monet, gdy ich użycie jest problematyczne, np. z powodu dużej inflacji. Mogą je akceptować aparaty wcześniej przyjmujące monety. W Polsce w użyciu w latach 90. XX w.

 

Wady:

• konieczność wykonania dodatkowej czynności przed skorzystaniem z automatu – kupienia żetonów;

Pozostałe wady jak przy monetach.

---

3.     Karty magnetyczne

Karta magnetyczna to kawałek plastiku z paskiem magnetycznym, na którym głowice magnetyczne zapisują i odczytują dane, zapisane zwykle w formie cyfrowej. W Polsce używane w latach 1991-2005 przez Telekomunikację Polską.

 

Zalety:

• wygoda użytkowania – wystarczy włożyć kartę do automatu, a po odłożeniu słuchawki ją zabrać (karta o wysokim nominale mogła starczyć na znaczną liczbę rozmów);
• brak konieczności opróżniania automatu z przychodu;
• brak możliwości okradzenia automatu z przychodu;
• niski koszt produkcji kart;

 

Wady:

• konieczność wykonania dodatkowej czynności przed skorzystaniem z automatu – kupienie karty;
• możliwość stosunkowo łatwego nagrania karty pirackiej przez phreakera;
• duża awaryjność czytnika - wiele elementów mechanicznych;

---

4.     Karty chipowe

Karta zawierająca, zamiast paska magnetycznego, układ elektroniczny przechowujący dane o liczbie impulsów i dodatkowo je szyfrujący. W Polsce wprowadzone w 1998 r. z powodu działalności phreakerów nagrywających pirackie karty magnetyczne.

 

Zalety:

• trudne, dla phreakera, nagranie pirackiej karty;
• większa trwałość danych na karcie
• mniejsza awaryjność czytnika (mało elementów ruchomych)

Pozostałe zalety jak przy kartach magnetycznych

Wady:

• stosunkowo wysoki koszt produkcji

Pozostałe wady jak przy kartach magnetycznych.

---

5.     „Telezdrapka”, „Telegrosik” itp.

Usługi działające poprzez numery bezpłatne (800x – opłata przerzucona na odbiorcę), umożliwiające zestawianie połączenia po wpisaniu numeru kupionej wcześniej karty. Można korzystać z nich na każdym telefonie stacjonarnym. Usługa oparta jest o VoIP (telefonię internetową; pl.wikipedia.org/wiki/VOIP), dzięki czemu rozmowy, nawet międzynarodowe, są znacznie tańsze niż przy normalnym połączeniu. Pod koniec ery automatów telefonicznych w Polsce tego typu kartę można było kupić znacznie łatwiej niż zwykła kartę telefoniczną, ponieważ oferowały ją także terminale płatnicze w sklepach (karty telefoniczne dostępne były wówczas tylko w niektórych kioskach).

 

Zalety:

• niski koszt połączeń;
• w przypadku kart umożliwiających doładowanie sposobność nauczenia się numeru na pamięć i korzystania z automatu bez karty czy monety;

Wady:

• konieczność każdorazowego wpisywania 12-cyfrowego numeru karty;
• niższy przychód dla właściciela automatu, co również przyczyniło się do ich likwidacji;

---

Sputnik

---